Дәстүрлі мәдениет-ежелгі Египет, Ежелгі Қытай, Ежелгі Үндістан және т.б. мәдениеті. Жоғарыда аталған елдердің дәстүрлі қоғамдары мыңжылдықтармен өмір сүру салтын жаңғыртқан. Бұл қоғамның адамдары үшін өткен өмір олардың балаларының болашағы болды. Бір мемлекеттің опат болуы және олардың орнында басқалардың пайда болуы мәдениеттің түрін өзі өзгерткен жоқ. Мәдениеттің негізі сақталып, әлеуметтік тұқым қуалаушылық ретінде берілді, бұл дамудың дәстүрлі түрін қамтамасыз етті. Табиғат, адам және қоғам дәстүрлі мәдениеттерде өзара іс-қимыл жасады, ал адамдардың санасында киелі, діни-мифологиялық көзқарастар үстем болды.
Дәстүрлі мәдениеттің бірінші тарихи нысаны алғашқы қауымдық мәдениет болды (б.з. д. 30-40 мың жыл). Бұл мәдениеттегі баяу өзгерістер сатылары-тас ғасыры, металл ғасыры — қола және темір. Осы кезеңдегі мәдениеттегі сабақтардың негізгі түрі аң аулау, ауыл шаруашылығы және жинақтау болды. Бұл дақылдарда жазба жоқ. Дәстүрлі мәдениет, өзінің ежелгі тарихына қарамастан, толық жойылмаған. Африка, Австралия, Оңтүстік Америкада тиісті дәстүрлі мәдениеті бар жеке қауымдастықтар бар.
Мәдениетті құрылымдау дақылдардың кең алқабында келесі түрлерді бөлуді көздейді:
субкультура-үлкен ұлттық мәдениет ішіндегі жекелеген ұлттық, әлеуметтік, демографиялық труппалардың мәдениеті;
ұлттық мәдениет-тиісті қоғамның әр түрлі кластағы, әлеуметтік қабаттары мен топтарының мәдениетін синтездеу. Ол тілдің, діннің, өнердің қайталанбас ерекшелігімен ерекшеленеді;
әлемдік мәдениет-Ғаламшарда тұратын әр түрлі халықтардың ұлттық мәдениетінің үздік жетістіктерінің синтезі;
басым мәдениет-қоғам мүшелерінің көпшілігі басшылыққа алатын наным, салт-дәстүрлер мен әдет-ғұрыптардың жиынтығы;
контркультура-басым мәдениетпен қақтығыстағы мәдениет. Контркультура дәстүрлі мәдениеттің негізгі принциптеріне қайшы келетін жаңа әлеуметтік-мәдени құндылықтар мен қағидаларды бекітеді.
Мазмұндық жоспарда «субкультура» және контркультура келесі ерекшеліктерімен сипатталады: нормалардың, салт-дәстүрлердің тұрақтылығы, сыртқы түрдің, тілдің және көркем шығармашылықтың ерекшеліктері. Бұл құндылықтар мен өрнектеу құралдарының жабық жүйесі, оның көмегімен адамдардың белгілі бір әлеуметтік тобы «үлкен» ұлттық мәдениеттің ішінде қоғамда басым базалық құндылықтар жүйесін қайта пайымдауға, кейде тіпті оған қарсы тұруға тырысады.
Осылайша, кейінгі Орта ғасыр және субмәдениеттің қайта өрлеуі дәуірінде Батыс Еуропаның халықтық-күлкілі мәдениеті (карнавалдық мәдениет деп аталады) болды. XIX ғасырдың ортасындағы Ресейде ғалым-лингвист В. Даль мазуриктер, ұрылар мен қалташылардың тіл үлгілерін, яғни жекелеген әлеуметтік топтардың ойдан шығарылған, аз сөз тіркестерін жинады.
Қазіргі уақытта жасөспірімдер-жастар субмәдениеттері (рокерлер, байкерлер, хиппи, панки және т.б.) субмәдениет деп санауға болады. Олар қалыптасқан мінез-құлық нормаларын бұзады, өз өмір салтын құруға тырысады, өзінің жекеленуін дамытады.
Сондай-ақ қылмыстық субкультуралар (нашақорлар, алаяқтар, бұзақылар, жезөкшелер) бар, олар тек осы ортаға тән мінез-құлық стандарттарын жасайды. Субкультураларға сондай-ақ авторитарлы, діни секталардың («Свидетели Иеговы», АУМ Сенрике және т.б.) мәдениетін, бірыңғай ой-пікірді, қатал тәртіпті, ерекше салт-жоралғылықты және салт-жоралдықты ұстанатын.
Субкультураның бір функциясы-белгілі бір қауымдастыққа кіретін адамдарға бейімделуге көмектесу, оларға түсінікті өзін-өзі тану және субкультураның өзін-өзі бекіту құралдарын алу.
Субмәдениеті, претендуя өзінің жан-жақтылығы және тұйықтық, өзінің қиыр көріністе баяндайды ретінде контркультуры. Контркультура-дәстүрлі мәдениеттің негізгі принциптеріне қайшы келетін жаңа әлеуметтік-мәдени құндылықтар мен қағидаларды білдіретін санат.
«Контркультура» термині екі мағынада қолданылады:
1) үстем мәдениет құндылықтарына қарсы тұру;
2) ХХ ғасырдың 60-шы жылдарында (хиппи, панки және т.б.) жастардың антибуржуаздық көріністерімен тепе-теңдік ретінде батыс мәдениетінің принциптерін толық қабылдамауды көрсетті.
Контркультураның иесі, әдетте, Батыстың индустриалды дамыған елдерінің жастары (тинэйджерлер, рокерлер және т.б.) болып табылады. Субкультуралар өкілдерінің негізгі, айырықша ерекшеліктері-ақыл-ой және мақсатсыз уақыт жүргізу,Батыс өркениетінің құндылығы болып табылатын жеке-жеке өмір принципіне немқұрайлы қарау.
Дәстүрлі (базалық) мәдениет және әртүрлі субмәдениет ұғымдары мәдени статика, Мәдени мұра, мәдени ареал, маргиналдық Мәдениет, Мәдени универсалдар сияқты терминдерде егжей-тегжейлі сипаттама алады.
Мәдени статика — бұл тыныштық, өзгермеу және қайталану мәдениеті. Оның элементтері:
Мәдени мұра-өткен ұрпақпен құрылған және құнды және қастерлі нәрсе ретінде уақыт сынағынан өткен мәдениеттің бір бөлігі;
мәдени таралу аймағы-әртүрлі мәдениеттердің ұқсастығы байқалатын географиялық аудан;
мәдени универсалиялар-уақытқа, орнына және әлеуметтік құрылғысына қарамастан барлық мәдениеттерге тән нормалар, құндылықтар, дәстүрлер, ережелер, қасиеттер (мысалы: күнтізбе, аты, Саны, дін, отбасы, этикет, Мерекелер, би және т.б.).